Lod Lavki, pseudoniem van Ludovic Van Winkel (Heks, 10 januari 1893 - Hasselt, 25 juli 1954) was een Vlaams schrijver, priester, leraar te Hasselt (1920-1954), aalmoezenier van de Limburgse scouts en een van de meest gelezen Vlaamse jeugdboekenschrijvers.

Zijn vader, Gerard Van Winkel uit Overpelt was onderwijzer en vestigde zich te Heks, waar hij ook gemeentesecretaris en organist was. Zijn moeder was afkomstig van Heers. Lavki begon zijn middelbare studies aan het Onze-Lieve-Vrouwecollege te Tongeren. Al in de vijfde Latijnse won hij de prijs voor het beste opstel, uitgeschreven door de Limburgse studentenvereniging. Later studeerde hij aan het Klein Seminarie van Sint-Truiden en Saint Roch en in 1930 behaalde hij voor de centrale examencommissie de kandidatuur in de Germaanse filologie.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd hij samen met Leo, zijn broer-priester, brancardier aan het oorlogsfront. Daar is zijn schuilnaam ontstaan. Voor de Russische soldaten in het kamp van Mailly bij Verdun vertaalde hij zijn naam Van Winkel in het Russisch: Lavki.

In 1920, nog voor zijn priesterwijding, begon hij les te geven aan het Sint-Jozefscollege te Hasselt en hij bleef als leraar aan het college verbonden tot in 1954.

In 1921 werd Lavki tot priester gewijd en datzelfde jaar werd hij aalmoezenier van de nieuwe scoutsgroep van het Sint-Jozefscollege. Zijn scoutstotem was Zwart schrijverke. Bij Lavki's dood in 1954 veranderde de groep Sint-Joris 1 zijn naam en werd de Lod. Lavki-groep, een blijk van grote waardering voor haar stichter.

Tijdens een scoutsvergadering rond Kerstmis 1923 vertelde Lavki een verhaal. Een verkenner vroeg aan de aalmoezenier naar het boek met dit verhaal. In enkele dagen tijd zette Lavki het boek op papier. Zo werd De Kleine Koning het eerste verhaal dat gepubliceerd zou worden en het begin van een lange reeks van een zestigtal jeugdboeken. In 1939 werd het boek Siee-Krath bekroond met de prijs der Vlaamse Provincies voor het beste jeugdboek.

In 1926 trok Lavki voor de eerste keer met zijn scouts op Lourdes-bedevaart; de volgende bedevaarten vonden plaats in 1932 en 1947.

Op 21 juli 1954 vertrok Lavki naar Parijs om de vierde Lourdes-reis (27 juli tot 5 augustus) voor te bereiden, maar hij keerde nog diezelfde dag doodziek terug. Vier dagen later overleed hij in het Salvator-ziekenhuis te Hasselt. Op 30 juli werd aalmoezenier Lavki ten grave gedragen, terwijl een honderdtal jongverkenners en verkenners, leiders en aalmoezeniers op weg waren naar Lourdes om zo een belofte van hun stichter na te komen.

Kort na Lavki's dood werd het Lavki-comité opgericht. In 1955 al werd de eerste provinciale Lavki-jeugdprijs voor het beste kortverhaal uitgereikt. Toen na jaren de belangstelling hiervoor verzwakte, lanceerde het comité de vijfjaarlijkse Lavki-prijs voor het beste jeugdboek. Op initiatief van het Lavki-comité werd in 1979, 25 jaar na Lavki's dood, in het stadspark van Hasselt een Lavki-monument onthuld, gebeeldhouwd door Raf Mailleux.

In 2004, 50 jaar na Lavki's dood, creëerde rozenkwekerij Louis Lens op vraag van de oud-voortrekkers een Lavki-roos. Zij is een blijvend eerbetoon aan deze veelzijdige man: geliefd scoutsaalmoezenier, jeugdschrijver en priester-leraar.

Op 21 augustus 2004 had in Heks een Lavki-herdenking plaats met een tentoonstelling en de overhandiging van de Lavki-roos aan gravin en graaf Ghislain d'Ursel in de rozentuin van het kasteel van Heks. Zo hebben de scouts en oud-scouts Lavki op een originele wijze in de bloemen gezet.

Bron: Wikipedia

Lees ook de Herinneringen aan Lavki van Willy Leenders, Vliegende Pluimstaart.